1. كشور اسلامي ما از جوانترين كشورهاي دنياست، زيرا اكثر جمعيت آن را جوانان و نوجوانان تشكيل مي دهند. مقطع جواني از حسّاس ترين مقاطع عمر انسانها به شمار مي رود و ويژگي هاي دوران جواني منحصر به فرد بوده و در هيچ دوره اي از حيات انسان بروز و ظهور پيدا نمي كند. چون در اين دوران، جوان با ويژگيهايي از قبيل حسّاسيت، هيجانات قوي دروني، سرگرداني، تنوّع طلبي، عدم ثبات شخصيت، احساس نگراني، شهوت قوي، پرخاشگري، الگوپذيري، حبّ ذات و غيره مواجه است. و اگر جواني كه اين خصوصيات را دارد مورد توجه جدّي و تربيت حساب شده، قرار نگيرد ممكن است به انحراف و بزهكاري كشيده شود.(1)

2. اگر چه انحراف جوانان ما با توجه به جوان بودنِ كشورمان، قابل مقايسه با كشورهاي ديگر نيست، زيرا از لحاظ آماري جوانان ما كمترين انحراف را در مقايسه با جوانان ساير كشورها دارند و جوانان ايران از لحاظ تديّن و معنويت بهترين جوانان دنيا به حساب مي آيند و اين ادعا را مي توان با توجه به حضور پر شور آنان در مراسم مذهبي از قبيل عاشورا، اعتكاف، شب هاي احياء، نماز جمعه ها و غيره مشاهده نمود. امّا انحرافاتي كه در بين آنان وجود دارد مي تواند معلولِ عللي باشد كه در اينجا به چند نمونه اشاره مي شود: